Πειστήρια του success story από τον Τάσο Κωστόπουλο

Πειστήρια του <<success stoty>>

Φωτογραφίζει και Σχολιάζει ο

Τάσος Κωστόπουλος 

170 μέρες απεργίας για το σταμάτημα των απολύσεων, της μεταφοράς μέρους της παραγωγής στο εξωτερικό και της αναδιάρθρωσης των δικτύων διανομής με βάση το -πολλαπλά εκμεταλλευτικό- εργολαβικό σύστημα του «outsourcing». Δαβίδ εναντίον Γολιάθ, με απλούς μισθωτούς και τις οικογένειές τους να δίνουν άνιση μάχη με μιαν «ελληνική» πολυεθνική («Coca Cola Hellenic Bottling Company») απλωμένη σε 28 χώρες και τρεις ηπείρους, που από την άνοιξη του 2013 έχει μεταφέρει την έδρα της στη φιλόξενη Ελβετία.



Υστατο όπλο τους, η αλληλεγγύη του καταναλωτικού κοινού – το μποϊκοτάζ των προϊόντων της εταιρείας: Coca Cola, Fanta, Sprite, Amita, Frulite, Tuborg, Nestea, Αύρα, Τσακίρης (1). Ενάντια, κι εδώ, σε μια συνωμοσία σιωπής. Αν ο αγοραίος αντιιμπεριαλιστικός λόγος δεν δυσκολεύεται να ταυτίσει το διάσημο αναψυκτικό με κάθε λογής κακό (2-4), η βιομηχανία της ενημέρωσης ξέρει να εκτιμά τη συνεισφορά ενός διαφημιστικού κολοσσού στην επιβίωσή της εν μέσω κρίσης: όπως διαβάζουμε στον εναλλακτικό ιστότοπο της συμπρωτεύουσας www.alterthess.gr, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, «οι εργαζόμενοι της Coca Cola έκαναν ιδιαίτερη αναφορά στη στάση των ΜΜΕ, καταγγέλλοντας ότι έχει επιβληθεί μια άτυπη ομερτά, έπειτα από παρέμβαση της εταιρείας στα εμπορικά τμήματα των εκδοτικών συγκροτημάτων. Μάλιστα κατήγγειλαν ότι η επικοινωνιακή τρομοκρατία είναι τέτοια που ακόμη και η δημοτική TV100 αρνήθηκε να προβάλει ανακοίνωση των εργαζομένων».



Η απεγνωσμένη αυτή αναζήτηση συμμάχων εξηγεί ίσως την προσπάθεια ερεθισμού των πατριωτικών ανακλαστικών του -βορειοελλαδικού, ιδίως- κοινού (5-6). Ομως το πρόβλημα δεν προέκυψε μόνο από τη γνωστή τάση του κεφαλαίου να μεταστεγάζει τις παραγωγικές δραστηριότητές του σε χώρες με χαμηλότερα μεροκάματα και βολικότερες (για το ίδιο) εργασιακές συνθήκες· σε τελική ανάλυση, η Ελλάδα τείνει πλέον να εξομοιωθεί, και στους μισθούς και στην εργασιακή ειρήνη, με τους βόρειους γείτονές της. Αυτό που έκανε οικονομικά επικερδή τη μετεγκατάσταση της Coca Cola στη Βουλγαρία, αντισταθμίζοντας τα διαφυγόντα κέρδη από το αυξημένο κόστος μεταφοράς, ήταν η δραστική συρρίκνωση της εσωτερικής αγοράς λόγω μνημονίων: 11% το 2010, 12% το 2011, 14% το 2012 και 10% το 2013, σύμφωνα με τους επίσημους οικονομικούς απολογισμούς της εταιρείας. «Οι μακροοικονομικές προβλέψεις για το μέλλον παραμένουν δυσμενείς για την Ελλάδα», εξηγεί ο τελευταίος απ’ αυτούς, «με την ιδιωτική κατανάλωση να αναμένεται να μειωθεί κατά 7% ακόμη μέσα στο 2014, ενώ η ανεργία παραμένει στα ιστορικά υψηλά επίπεδα του 28% κι αναμένεται να κορυφωθεί το 2014». Διαψεύδοντας με άλλα λόγια τους φιλελεύθερους οικονομολόγους, η ίδια η πολυεθνική ξεκαθαρίζει (στους μετόχους της) πως η «εσωτερική υποτίμηση» της καταβαράθρωσης των εργατικών αμοιβών όχι μόνο δεν «φέρνει επενδύσεις», αλλά διώχνει από τη χώρα και ό,τι είχε απομείνει.