Συνέντευξη για την απεργία της Coca Cola-3Ε

Συνέντευξη για την απεργία της Coca Cola-3Ε με τον οργανωτικό γραμματέα της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Εμφιαλωμένων (ΠΟΕΕΠ) Αριστοτέλη Μερκενίδη και τον οργανωτικό γραμματέα του σωματείου της Coca Cola-3Ε Κώστα Τοσίδη.

  Εδώ και τέσ­σε­ρις μήνες απερ­γεί­τε με στόχο να μην κλεί­σει το ερ­γο­στά­σιο της πο­λυ­ε­θνι­κής CocaCola-3Ε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη.

  Απερ­γού­με ήδη 125 μέρες, έχο­ντας σπά­σει το ρεκόρ των 113 ημε­ρών του 1987. Η διοί­κη­ση, το πρωί της 30ής Σε­πτέμ­βρη, με δι­κα­στι­κούς επι­με­λη­τές και τρο­μα­κτι­κή συ­νο­δεία από ομά­δες ΔΙΑΣ και τρεις κλού­βες των ΜΑΤ, μας ανα­κοί­νω­σε αιφ­νι­δια­στι­κά τις απο­λύ­σεις 33 συ­να­δέλ­φων. Η κα­τεύ­θυν­ση του κλει­σί­μα­τος και της με­τα­φο­ράς ερ­γο­στα­σί­ων σε χώρες με φτη­νό­τε­ρους μι­σθούς είναι σαφής, αν σκε­φτού­με ότι πριν 3-4 χρό­νια δού­λευαν 450 ερ­γά­τες στη Θεσ­σα­λο­νί­κη και σε όλη την Ελ­λά­δα κάπου 4.500 σε εφτά ερ­γο­στά­σια. Τώρα έχουν μεί­νει πα­νελ­λα­δι­κά 1.500 και στη Θεσ­σα­λο­νί­κη μόνο 50. Η μέ­θο­δος συρ­ρί­κνω­σης ως τώρα ήταν κυ­ρί­ως η πρό­σλη­ψη ερ­γο­λα­βι­κών και ο εκ­βια­σμός για «εθε­λού­σιες» απο­χω­ρή­σεις. Και να σκε­φτείς ότι στο πρώτο 9μηνο του 2013 η εται­ρεία ανα­κοί­νω­σε κέρδη 289 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ!

  Γι’ αυτό η απερ­γία εδώ είναι κα­θο­λι­κή, με εξαί­ρε­ση τρεις απερ­γο­σπά­στες και τους ερ­γο­λα­βι­κούς που προ­ϋ­πήρ­χαν στο ερ­γο­στά­σιο ως κα­θα­ρι­στές και τώρα τους βά­ζουν σε συν­θή­κες τρο­μο­κρα­τί­ας να εκτε­λούν και άλλα κα­θή­κο­ντα. Κα­τα­λα­βαί­νουν όλοι οι συ­νά­δελ­φοι ότι απει­λού­νται άμεσα.

Πώς έχει πάει ως τώρα ο αγώ­νας σας; Δεν έχετε προ­σπα­θή­σει να κα­τα­λά­βε­τε το χώρο; Επί­σης, από πού στη­ρί­ζε­στε οι­κο­νο­μι­κά;

  Το ερ­γο­στά­σιο υπο­λει­τουρ­γεί ως απο­θη­κευ­τι­κός χώρος και δεν μπο­ρού­με να το κα­τα­λά­βου­με, αφού η αστυ­νο­μία παί­ζει το ρόλο του προ­στά­τη για την ερ­γο­δο­σία. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι οι κά­με­ρες πα­ρα­κο­λού­θη­σης έξω από το χώρο είναι απευ­θεί­ας συν­δε­μέ­νες με το Αστυ­νο­μι­κό Τμήμα Χα­ρι­λά­ου. Η συ­μπαι­γνία κυ­βέρ­νη­σης και ερ­γο­δο­σί­ας είναι φα­νε­ρή. Χώρια η ιδιω­τι­κή security Brinks που συ­νο­δεύ­ει μέχρι και κάθε φορ­τη­γό που πα­ρα­δί­δει εμπό­ρευ­μα.

  Ο αγώ­νας μας στο­χεύ­ει κυ­ρί­ως στο μποϊ­κο­τάζ όλων των προ­ϊ­ό­ντων της Coca Cola και το άπλω­μα της συ­μπα­ρά­στα­σης. Θέ­λου­με να συ­ντο­νι­στού­με και με άλ­λους χώ­ρους, γιατί μόνο αν όλοι ενω­θού­με θα δι­καιω­θού­με. Σ’ αυτά πάμε καλά. Συ­νε­χί­ζου­με μια εκτε­τα­μέ­νη εκ­στρα­τεία ενη­μέ­ρω­σης με φυλ­λά­δια, αφί­σες, ανα­κοι­νώ­σεις από αυ­το­κί­νη­τα. Έχου­με πα­ρέμ­βει σε απο­στο­λές προ­ϊ­ό­ντων, ενη­με­ρώ­νο­ντας για τις απο­λύ­σεις τις επι­χει­ρή­σεις που πα­ρα­λαμ­βά­νουν κι έχου­με απο­τρέ­ψει έτσι πα­ρα­λα­βές. Έχου­με κα­τα­φέ­ρει η ίδια η εται­ρεία να ανα­γνω­ρί­ζει ότι οι πω­λή­σεις της έχουν πέσει 30% πα­νελ­λα­δι­κά στο διά­στη­μα της απερ­γί­ας. Αν σκε­φτείς ότι στη Νότια Ελ­λά­δα δεν έχου­με απλω­θεί και πολύ, ση­μαί­νει ότι στη Βό­ρεια το πο­σο­στό της πτώ­σης είναι πολύ με­γα­λύ­τε­ρο. Αυτό έχει με­γά­λη αξία, με δε­δο­μέ­νο και το εμπάρ­γκο που μας κά­νουν τα ΜΜΕ, με κά­ποιες το­πι­κές εξαι­ρέ­σεις.

  Παίρ­νου­με διαρ­κώς ψη­φί­σμα­τα συ­μπα­ρά­στα­σης από πάρα πολλά σω­μα­τεία του εσω­τε­ρι­κού και του εξω­τε­ρι­κού, από την Τουρ­κία μέχρι και από το Αζερ­μπαϊ­τζάν. Πα­ρεμ­βαί­νου­με σε Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις άλλων χώρων που πλήτ­το­νται, συμ­με­τέ­χου­με σε κάθε πο­ρεία σω­μα­τεί­ων, όπως η ση­με­ρι­νή που προ­έ­κυ­ψε από το συ­ντο­νι­σμό με τις ΕΛΜΕ, τους σχο­λι­κούς φύ­λα­κες και την ΕΡΤ3. Απευ­θυ­νό­μα­στε σε κάθε φορέα και συλ­λο­γι­κό­τη­τα, από τη ΣΙ­ΔΕ­ΝΟΡ, το Carrefour και τον ΟΣΕ ως την Πρω­το­βου­λία Ανέρ­γων-Ερ­γα­ζο­μέ­νων Νέων. Π.χ. την Τε­τάρ­τη 5/2 κα­λού­με και το χώρο του πα­νε­πι­στη­μί­ου σε συ­νέ­λευ­ση συ­μπα­ρά­στα­σης στις 19:00 στο Πο­λυ­τε­χνείο. Γε­νι­κά πάμε σε ό,τι κι­νεί­ται.

  Βέ­βαια, ένα πρό­βλη­μα είναι ότι δεν υπάρ­χει συμ­με­το­χή στον αγώνα από όλες τις άλλες μο­νά­δες της εται­ρεί­ας. Π.χ. στο Βόλο οι 100 συ­νά­δελ­φοι συμ­με­τέ­χουν σε δύο 4ωρες κάθε βδο­μά­δα. Και η Ρόδος κι­νη­το­ποιεί­ται, αλλά το Αίγιο και η Αθήνα όχι. Στο ερ­γο­στά­σιο στο Σχη­μα­τά­ρι, που έχει ερ­γο­λα­βι­κούς και δεν υπάρ­χει σω­μα­τείο, δεν υπάρ­χει και συ­μπα­ρά­στα­ση.

  Από την άλλη, ενι­σχυό­μα­στε οι­κο­νο­μι­κά από πολ­λές πλευ­ρές και συ­μπα­ρα­στά­τες, πέρα από το Συν­δι­κά­το και το τα­μείο του ερ­γο­στα­σια­κού σω­μα­τεί­ου. Π.χ. το Νο­σο­κο­μείο Γεν­νη­μα­τάς της Αθή­νας και της Ικα­ρί­ας ή οι συ­νά­δελ­φοι από το σω­μα­τείο της Μα­λα­μα­τί­νας που όλοι τους μας πρό­σφε­ραν τα πε­νη­ντά­ευ­ρα από τις χρι­στου­γεν­νιά­τι­κες δω­ρο­ε­πι­τα­γές τους!

  Το ότι έχου­με καλή δυ­να­μι­κή φαί­νε­ται και από τις απα­νω­τές αγω­γές δε­κά­δων χι­λιά­δων ευρώ που κάνει η εται­ρεία σε συ­να­δέλ­φους. Από τα μέλη των ΔΣ ζη­τά­ει 250.000 από τον κα­θέ­να για «δυ­σφή­μη­ση»! Έχου­με και δίκη το Μάρτη.

  Η δική μας νίκη θα ση­μά­νει αλ­λα­γή του κλί­μα­τος για τους ερ­γα­ζό­με­νους σε όλη την Ελ­λά­δα. Το θέμα δεν είναι Coca Cola ενα­ντί­ον των ερ­γα­ζο­μέ­νων της, αλλά η ερ­γο­δο­σία γε­νι­κώς ενα­ντί­ον όλων των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Ξέ­ρε­τε ότι σας έχουν γίνει πα­ρα­τη­ρή­σεις για το θέμα κα­ταγ­γε­λί­ας ει­δι­κά της βουλ­γά­ρι­κης Coca Cola. Πώς το βλέ­πε­τε το ζή­τη­μα;

  Ναι, το ξέ­ρου­με, αλλά δεν εν­νο­ού­με τί­πο­τε ρα­τσι­στι­κό ενα­ντί­ον των Βουλ­γά­ρων ερ­γα­ζο­μέ­νων. Αυτό που θέ­λου­με να κα­ταγ­γεί­λου­με είναι ο ερ­γα­σια­κός Με­σαί­ω­νας που επι­κρα­τεί σε αυτές τις χώρες, όπου κα­τα­φεύ­γει η πα­ρα­γω­γή, είτε Βουλ­γα­ρία, είτε Τουρ­κία.

Δη­λα­δή δεν υπάρ­χει «αντι­κει­με­νι­κά» αντα­γω­νι­σμός με­τα­ξύ Ελ­λή­νων και Βουλ­γά­ρων ερ­γα­ζο­μέ­νων;

  Όχι, πρέ­πει να εί­μα­στε στο ίδιο στρα­τό­πε­δο. Ίσα-ίσα εμείς έχου­με προ­σπα­θή­σει να απευ­θυν­θού­με στους Βούλ­γα­ρους για κοινή δράση, αφού υπάρ­χουν εκεί 3-4 ερ­γο­στά­σια με το πιο με­γά­λο στη Σόφια. Αλλά εκεί οι άν­θρω­ποι δεν έχουν καν σω­μα­τεία. Εκεί μι­λά­με για συν­θή­κες σκλα­βιάς. Και στη Γαλ­λία να πή­γαι­νε έτσι η πα­ρα­γω­γή, το ίδιο θα λέ­γα­με.

  Άλ­λω­στε, η ομο­σπον­δία μας έχει ορ­γα­νώ­σει από καιρό επι­τρο­πές με­τα­να­στών συ­να­δέλ­φων για να εντά­ξει στα σω­μα­τεία και άλ­λους με­τα­νά­στες. Το ζή­τη­μα είναι ότι η ερ­γο­δο­σία μάς θέλει είτε άνερ­γους εδώ είτε σκλά­βους στη Βουλ­γα­ρία. Αυτό απα­ντιέ­ται μόνο με κοινό αγώνα όλων.