"Κόκα κόλα πάει με όλα; Χμμμ," του Λάκη Ιγνατιάδη

http://stagona4u.gr

Κόκα κόλα πάει με όλα; Χμμμ, δεν πάει με το δίκαιο και με το νόμιμο, άσε που είναι και ανθυγιεινή.

30 Σεπτεμβρίου 2013. Η διοίκηση της Coca Cola στη Θεσ/νίκη, απολύει 33 εργαζόμενους από το τμήμα διακίνησης προϊόντων. Στόχος είναι η κατάργηση του τμήματος, έτσι ώστε να δοθούν οι δραστηριότητές του σε εργολαβική εταιρεία.

Το να παραχωρούνται διάφορες υπηρεσίεςτόσο του δημοσίου όσο και του ιδιωτικού τομέα, τείνει πια να γίνει καθεστώς στην χώρα μας. Είναι μία ή άλλη αυτή η αλλαγή για τους εργαζόμενους; Δεν είναι, διότι οι εργαζόμενοι στην εταιρεία ή στο δημόσιο έχουν κάποια δικαιώματα, όσα τους έχουν απομείνει. Οι άλλοι των εταιρειών, είναι ένα κλικ πάνω από το είναι δούλοι. 

Το επιχείρημα της εταιρείας, όπως το ανέπτυξε στο δικαστήριο που έγινε πριν μερικές μέρες στη Θεσ/νίκη ένα διευθυντικό Κοκακολιανό στέλεχος, ήταν ότι οι απολύσεις έγιναν για να μειωθεί το κόστος, τη στιγμή που λόγω κρίσης οι ζημιές έχουν αυξηθεί. 

Οι εργαζόμενοι από την μεριά τους υποστήριξαν τα εξής: 

α) Η εταιρεία απέφυγε να κάνει διαβούλευση με τους εργαζόμενους, κάτι που το ορίζει ο νόμος.

β) Ο νόμος επίσης λέει ότι η εταιρεία μπορεί να απολύσει μέχρι το 5% του συνόλου των εργαζομένων. Ούτε αυτό το τήρησε η εταιρεία. 

γ) Υπήρξε και μεθόδευση. Οι ύαινες της εταιρείας, στις 31 Δεκεμβρίου 2013 δήλωσαν στο εργοστάσιο της Θεσ/νίκης 40 εργαζόμενους από το εργοστάσιο του Βόλου, έτσι ώστε να μπορούν να απολύσουν περισσότερους.

δ) Είναι πρόκληση μία εταιρεία που δηλώνει 1 εκ. ευρώ κέρδη την ημέρα να απολύει εργαζομένους. Μια τέτοια κίνηση το μόνο αποτέλεσμα που έχει είναι η αύξηση των κερδών της.

ε) Ανάμεσα στους απολυόμενους ήταν και 5 συνδικαλιστές, οι οποίοι προστατεύονται από τον νόμο. 

Συμπέρασμα: Από την μια έχουμε μία κυβέρνηση, που εν ονόματι του ανταγωνισμού πετσοκόβει συνεχώς τα δικαιώματα των εργαζομένων και ιδιαίτερα όλα όσα έχουν να κάνουν με τον συνδικαλισμό τους. Από την άλλη έχουμε μια εργοδοσία που δεν καταλαβαίνει Χριστό και παρανομεί μη τηρώντας κι αυτούς τους αδύναμους νόμους. 

Δεύτερο συμπέρασμα: Η κρίση είναι η τέλεια αφορμή για να επιτευχθεί μεταφορά πλούτου από τα φτωχότερα και μεσαία στρώματα στα ανώτερα. 

Τρίτο συμπέρασμα, των εργαζομένων: Για να μην μας εξαθλιώσουν εντελώς είναι απαραίτητο να οργανωθούμε, να ενωθούμε. 

Στο δικαστήριο μια δυνατή στιγμή ήταν, όταν ένας εργαζόμενος συνδικαλιστής περιέγραψε τη συνδικαλιστική δράση του σωματείου για την προστασία των εργαζομένων. Το πιο πιθανό είναι ότι θα χάσει κι αυτός τη δουλειά του. Μια άλλη ήταν όταν μια σύζυγος απολυμένου περιέγραψε με αξιοπρέπεια τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους ζωή. 

Η πιο δυνατή όμως φάση έγινε όταν ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Εμφιαλωμένων Ποτών ανακοίνωσε την απόφαση της γενικής συνέλευσης. Είπε ο εκπρόσωπος :

" όλοι οι εργαζόμενοι στα εμφιαλωμένα ποτά

θα δίνουν τέσσερα μεροκάματα τον μήνα για τους απεργούς,

που ένα χρόνο τώρα συνεχίζουν ακάθεκτοι τον αγώνα τους". 

"όλοι οι εργαζόμενοι στα εμφιαλωμένα ποτά ......

θα δίνουν τέσσερα μεροκάματα τον μήνα για τους απεργούς,

που ένα χρόνο τώρα συνεχίζουν ακάθεκτοι τον αγώνα τους"

Τι παίζει εδώ; Δύο εντελώς αντίθετοι κόσμοι. Από τη μια μεριά έναν πολυεθνικό κολοσσό που το χρήμα τρέχει άφθονο από το μπατζάκι του και προσλαμβάνει μια στρατιά δικηγόρους για να πείσει ότι οι μεθοδευμένες μαζικές απολύσεις δεν ήταν παράνομες και καταχρηστικές. Κι από την άλλη, δεκάδες βιοπαλαιστές που προσπαθούν να πείσουν για το δίκαιό τους και για να ξανακερδίσουν τις θέσεις εργασίας τους με μόνο όπλο την ενότητά τους.

Και τι άλλο έχουμε; Μια υψηλού επιπέδου ταξική συμπεριφορά, όπου οι εργαζόμενοι αναδεικνύουν την αλληλεγγύη μεταξύ τους σε ένα φοβερό όπλο απ'αυτά που μπορούν να νικήσουν και το Γολιάθ της πολυεθνικής. Είναι οι συγκινητικές στιγμές της ανιδιοτέλειας των εργαζομένων που εκτός από τη συγκίνηση εγγράφουν και την υποθήκη των νικηφόρων αγώνων τους.